( जग्गू नौरिया, जसौर, नगरोटा बगवां )
खरियां गल्लां असां गलाणियां,
बुरियां दा नी पल्लु फड़या।
कांगू गरने तुड़े झरेड़, हरड़, बेहड़ा, आंवला सड़या।
लाहड़ हार बंजर होये, कख नी बंदरां छड्डया।
सच गलाणां पाहडि़यो मित्रो,
क्या कुछ झूठ बोल्लेया।
डंगर बच्छु नसन सारे, कुणी घराला भित्त खोड़या।
दिखदे रहे सरीक सारे,भेद कुणी नी दस्सया।
सस्ता राशन डिप्पुआं मिल्दा, फिर भी अखरदा।
सच गलाणां पहाडि़यो मित्रो,
क्या कुछ झूठ बोल्लेया।
रौला रप्पा सारे पांदे, खेत सारा खुआई छड़ेया।
कियां करने पैहरे जानी, नाणी बाड़ लगाई रखेया।
सारा उजाड़या सूरां राती, पैहरा दिन भर करदा रिया।
सच गलाणां पहाडि़यो मित्रो,
क्या कुछ झूठ बोल्लेया।
कुलां कलेइयां ढोलां सुकियां,
साग सुआढु वाणा छुटया।
बुरा हाल बांई छरुड़ुआं, हैंडपंपां कम चलाई रखेया।
लकड़ु छड़ौऊ गोटू मुक्के, गैसा चुल्हा हटाई सुट्टेया।
सच गलाणां पहाडि़यो मित्रो,
क्या, जग्गुएं, झूठ बोल्लेया।